ابر هم در بارشش قصد فداكاري نداشت

عقده در دل داشت روي خاك خالي كرد ورفت

عشق را از ماهي بيا موز كه چه بي پايان آب را

پر از بوسه هاي بي پايان ميكند

چه زخم هاي بر دلم خورد تا ياد گرفتم.......

كه هيچ نوازشي بي درد نيست

قدم نزن اينجا...

اين شعر ها آن قدر باراني اند

كه ميترسم تمام لحظه هايت خيس شوند...‍!

نا مرد ها .....

چند بغض..؟به يك گلو...!؟

هنوز هم .....

از بين كار هاي دنيا....

دلبستن به دلت بيشتر به دلم ميچسبد

قلب تنها چيزي است كه شكسته اش

هم كار ميكند

كاش ميدونستي مهم تر از دلم اعتماد بود كه شكستي

قلبم فداي عزيزي كه دنيايي از دلتنگي را

به اميد يك لحظه ديدنش به جان ميخرم

ساقيا بده جامي زين شراب روحانيتادمي براساييم زين حجاب ظلماني

طره ي پريشانش را ديدم به دل گفتماين همه پريشاني بر سر پريشاني

بي وفا نگار من ميكند به كار من خنده هاي زير لب عشوه هاي پنهاني

دين دل به يك ديدن باختيم و خرسنديمدر قمار عشق اي دل كي بود پشيماني

خانه دل مارا از كرم عمارت كنپيش از اين كه اين خانه رو نهد به ويراني

ما سيه گليمان را جز بلا نميشايدبر دل بهاي نه هربلا كه بتواني

جان بي جمال جانان ميل جهان نداردهركس كه اين ندارد حقا كه ان ندارد

با هيچ كس نشاني زان دلستان نديدميا من خبر ندارم يا او نشان ندارد

هر شنبمي در اين ره صد بحر آتشين استدردا كه اين معما شرح بيان ندارد

سر منزل فراغت نتوان زدست دادناي ساربان فروكش كاين ره كران ندارد